dinsdag 1 oktober 2013

Weblog Commandant der Strijdkrachten: 'Rode lijn'

De nota over de toekomst van de krijgsmacht heeft tot veel heftige reacties geleid. In de media maar ook binnen onze eigen organisatie. Veel Defensiemedewerkers zijn bezorgd. Begrijpelijk, want hoe uitlegbaar de keuzes ook zijn, het blijven ingrijpende maatregelen en het blijft een bittere pil die erin hakt.

Deze week ben ik samen met de minister, buiten het oog van de camera’s, op bezoek bij de zwaarst getroffen eenheden en locaties, zoals de generaal-majoor Spoorkazerne in Ermelo, de vliegbasis Leeuwarden en de Van Ghentkazerne in Rotterdam. Andere locaties volgen.

Gevoelens van trots en pijn overheersen. Trots op het werk, op de eenheid en op de wapenfeiten. Pijn omdat mensen helemaal niet weg willen bij Defensie, zij willen dit niet afbreken en zien dat die krijgsmacht keihard nodig blijft. “Generaal, wij zijn en blijven militair. Wij incasseren ook deze tegenslag en brengen de eenheid met rechte rug naar de eindstreep. Dat heeft de eenheid verdiend.” Ga er maar aan staan.

Het raakt ook mij diep. Je stopt niet je ziel en zaligheid in dit werk om het vervolgens af te breken. Ik had dan ook liever ander nieuws gebracht. Maar, het is aan de politiek om namens de maatschappij te beslissen wat ze met onze krijgsmacht wil, en hoeveel budget ze er voor over heeft. Als Commandant der Strijdkrachten sta ik voor de krijgsmacht en heb ik een rode lijn getrokken. Ik doe geen concessies aan kwaliteit. Ik stuur mensen naar crisisgebieden en ik accepteer niet dat hun leven gevaar loopt omdat wij hebben beknibbeld op training, materieel en middelen. Wat we doen, moeten we goed kunnen doen.

Dit uitgangspunt, gecombineerd met de financiële realiteit in Nederland, heeft geleid tot de gerichte ingrepen die ik samen met de operationele commandanten zorgvuldig heb voorbereid. Samen hebben we de tering naar de nering gezet. We hebben het ambitieniveau bijgesteld. Geen twee missies meer tegelijkertijd, maar slechts één missie – naast de wettelijke taken- op land, op zee en in de lucht. Geen kaasschaaf dus, maar gerichte ingrepen om ambities, taken en middelen in een nieuwe balans te brengen.

Het klinkt misschien raar, maar de eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat er voor het eerst sinds meer dan twintig jaar niet gericht wordt bezuinigd op Defensie. Helaas betekent dat niet dat Defensie niet geraakt wordt. De algemene kortingen, zoals de verhoging van de BTW, raken ons ook. En we moesten structureel geld vrijmaken voor onze geoefendheid en inzetbaarheid. Ik heb geen behoefte aan lege hulzen.

Toch heb ik het gevoel dat we met Defensie dicht tegen een keerpunt aanzitten. Wij moeten ons verhaal blijven vertellen, maar ik zie gelukkig dat anderen dat ook steeds meer doen. Toch mag er van mij nog wel een flinke schep bovenop. Steeds meer mensen zien dat de bodem bij Defensie bereikt is. Dit merk ik bij de vele mensen die ik spreek maar zie ik ook in de media. Dit blog is daar een goed voorbeeld van. Ik doe dat zelf ook.

Ik blijf vechten voor de krijgsmacht en ik daag iedereen uit om met mij mee te doen.

(Facebookpagina Generaal Tom Middendorp, 1 oktober 2013)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten