Uiteraard werken onze militairen al vele jaren, in heel verschillende operaties, intensief samen met militairen uit andere landen. Daar zit het probleem niet. Met name de politiek is huiverig om groen licht te geven voor verdergaande stappen. Begrijpelijk, want beslissingen over Nederlandse militairen geef je niet zomaar uit handen aan een ander. En dat zal zo blijven.
Tegelijkertijd zien we echter ook dat allerhande nationale regels en uitzonderingen, de effectiviteit van ons militaire optreden ondermijnen. Het is dan ook van belang het debat flink aan te zwengelen. Doel van dit alles: het vergroten van de militaire slagkracht, en dus ons handelingsvermogen.
Zo'n debat gaat uiteraard hand in hand met een goede waardering voor de mannen en vrouwen die het werk daadwerkelijk doen. Na twintig jaar bezuinigen voelen veel militairen zich in de steek gelaten. Ik begrijp die teleurstelling. De inzet van onze militairen verdient groot respect, in woord en daad.
De pijnlijke WUL-effecten maken de situatie er natuurlijk niet beter op. Wel heb ik alvast € 49,5 miljoen uitgetrokken om de negatieve inkomenseffecten voor het jaar 2013 zoveel mogelijk te beperken. De zoektocht naar dit bedrag was geen sinecure. Dat zal helder zijn. En momenteel wordt er hard gewerkt aan een structurele maatregel (voor de jaren 2014 e.v.). Die maatregel gaat er, links-om of rechts-om, komen.
Nederland is gebaat bij een krachtige krijgsmacht. Conflicten komen steeds dichter bij onze grenzen en we verdienen ons inkomen in een roerig buitenland. De Nederlandse krijgsmachtdelen heb ik eerder beschreven als de Deltawerken van onze economie. En zo is het maar net. Voor iedereen moet het duidelijk zijn dat een vrij, veilig en welvarend Nederland niet zonder onze militairen kan. Waardering voor ons menselijk kapitaal is dan cruciaal.
Jeanine Hennis-Plasschaert
Minister van Defensie
7 februari 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten