Sinds het aantreden van kabinet Rutte 2 is binnen de politieke arena Defensie even geparkeerd. In het Regeerakkoord staat dat het kabinet gaat komen met een nieuwe visie op de krijgsmacht, de aanleiding is het project Vervanging F-16. Pas eind 2013 kan de Kamer de visie en het besluit over de aanschaf van de Joint Strike Fighter verwachten. Minister Hennis weet al ruim een jaar het geduld van de Kamer op de proef te stellen. Bij elk debat verwijst ze naar de op handen zijnde visie.
Overigens deed ze bij haar aantreden wel al stevige uitspraken, zoals “geen bezuinigingen meer op troepen”, “het vlees is toch echt van de botten bij defensie” en “nieuwe bezuinigingen zouden drama zijn”. Het enige wat er tot nog toe over de visie bekend is, lijkt echter te zijn dat er een nieuw gat van 330 miljoen euro gedicht moet worden. Een jaar na de grote schoonmaak van oud minister Hillen waren blijkbaar toch niet alle lijken uit de kast tevoorschijn gekomen.
De minister heeft een batterij aan militairen en medewerkers tot haar beschikking om haar te adviseren. Ze kan die groep zo groot of zo klein maken als zij zelf wil. Ik ben dan ook verbaasd dat Defensiepersoneel kennelijk maar één weg hebben om van zich te laten horen: via de media. Er lijkt de laatste tijd een taboe te heersen op discussie binnen Defensie, waardoor de toenemende frustratie onder de militairen steeds vaker een uiting krijgt naar buiten toe. Als volksvertegenwoordiger en woordvoerder defensie controleer ik de minister straks op de inhoud van haar visie, maar ook het proces. Ik zie een belangrijk verschil met hoe dit onder Rutte 1 verliep.
Oud-minister Hillen opende destijds een mailadres en betrok actief het personeel bij zijn plannen. Het personeel dacht mee en kwam met creatieve oplossingen om de bezuinigingen in te vullen. Kennelijk is dat mailadres met de komst van minister Hennis opgedoekt. Dit Kabinet verwijst als het gaat om de besluitvorming over de toekomst van de krijgsmacht steeds naar de ministeriële commissie waarin ook de premier, vicepremier Asscher en minister Kamp van Economische zaken zitten.
Dat de interne coalitiepolitiek over de JSF bij de PvdA erg moeilijk ligt is misschien geen verrassing, maar de minister wekt door deze aanpak ook de schijn dat met name deze Haagse gevoeligheden bepalend zijn voor de wijze waarop haar visie op de hele krijgsmacht wordt ingekleurd. Daardoor dreigt schade aan de motivatie van militairen en hun vertrouwen in hun toekomst bij Defensie. Geen wonder dat het ondanks de werkeloosheid steeds moeilijker lijkt om jonge mensen te werven. Ruim 60.000 mensen die mee kunnen denken, daar kan ik als Kamerlid met één medewerker tot mijn beschikking nog maar van dromen. Maar het is nog niet te laat. Een e-mailadres is anno 2013 zo weer opengesteld. Misschien kan de minister er voor Prinsjesdag nog haar voordeel mee doen!
(bron: Facebook, 9 september 2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten