Clingendael-onderzoekers pleiten voor een andere Nederlandse krijgsmacht

In de februari-editie van Atlantisch Perspectief pleiten Kees Homan en Dick Zandee – beiden verbonden als onderzoeker aan het Instituut Clingendael – voor een andere Nederlandse krijgsmacht. Homan en Zandee oordelen dat een veelzijdig inzetbare krijgsmacht, waarop het kabinet-Rutte inzet, onbetaalbaar wordt.

De auteurs pleiten voor een ‘pasklare’ krijgsmacht, waarmee Nederland internationaal belangrijke bijdragen kan blijven leveren maar die ook financierbaar blijft in lastige economische omstandigheden.
 
Deze ‘pasklare’ krijgsmacht kan:

- bij geweldsoperaties met specifieke capaciteiten grote landen ondersteunen, maar hoeft niet noodzakelijkerwijs zelf aan alle onderdelen van gevechtsoperaties deel te nemen;
- internationaal een vooraanstaande positie innemen met niche-capaciteiten;
- deelnemen aan een breed scala van stabilisatieoperaties en ondersteuning leveren aan humanitaire hulpverlening.

In concrete termen stellen de auteurs onder andere voor om:

- het aantal squadrons F-16’s (en hun opvolger) te reduceren van vier naar twee, maar wel meer onbemande vliegtuigen aan te schaffen;
- de Patriot-raketten en de SMART-L-radars op de luchtverdedigingsfregatten als niche-capaciteit (missile defence) uit te bouwen;
- bij nieuwbouw van marineschepen het accent verder te verleggen van capaciteiten voor onderzeebootbestrijding naar ondersteuning van landoperaties, bescherming van de koopvaardij en logistieke ondersteuning.

Homan en Zandee stellen verder dat multinationale samenwerking optimaal benut moet worden om samen met andere landen capaciteiten te behouden en te delen (pooling & sharing). De voorkeur dient uit te gaan naar samenwerking met de buurlanden en Scandinavische partners. België en Nederland kunnen hun transportvliegtuigen op één vliegbasis stationeren. Voor de F-16’s kan één vliegbasis per land volstaan. Hierdoor kunnen drie vliegbases gesloten worden, waardoor vermindering van hoge exploitatiekosten wordt gerealiseerd. Met Duitsland is collocatie van de Patriot-raketten mogelijk. Ook dient Nederland te zoeken naar aansluiting bij onderdelen van de Brits-Franse defensiesamenwerking, zoals de toekomstige generatie onbemande vliegtuigen.

De auteurs concluderen dat de veelzijdige Nederlandse krijgsmacht thans al achterhaald is door gebrek aan financiële middelen. Vasthouden aan zo’n krijgsmacht leidt uiteindelijk tot onmacht. Keuzes zijn onvermijdelijk. Met een ‘pasklare’ krijgsmacht, ingebed in multinationale samenwerking, kan Nederland zijn steentjes blijven bijdragen aan internationale operaties. Tevens behoudt Nederland hiermee zijn internationale invloed.

Klik hier voor het volledige artikel.

(Atlantische Commissie, 23 februari 2012)